Zamiast BIO

Muzyką przeróżną zafascynowany od wielu lat. To znaczy od momentu, gdy nauczył się słuchać jej świadomie i odnajdywać w niej Ważne Sprawy. W różnych konstelacjach grał muzykę pop, bluesa, ożywczy funk, piosenkę kabaretową i poetycką, by dojść do etapu spokojnych, nostalgicznych, a czasem intymnych ballad. Przez ostatnie lata skupia się właśnie na solowych występach, prezentując autorski repertuar w ascetycznych aranżacjach. Większość piosenek dotyka tematów morskich i żeglarskich. Ale autor traktuje to jako pretekst i punkt wyjścia do uniwersalnych rozważań o człowieku – jego potrzebach, pragnieniach, kawałkach szczęścia i momentach zwątpienia. Konkursy i nagrody: • Przegląd Piosenki Żeglarskiej Forpik - I miejsce (1992), • VIII Szantaklaus Poznań 2013 - II miejsce, • Konkurs Piosenki Żeglarskiej EtnoFestiwal Olandia 2014 - I miejsce, • IX Szantaklaus Poznań 2014 - wyróżnienie, • XXXV Shanties Kraków 2016 - nominacja do udziału w Festiwalu, • XXXII Festiwal Piosenki Żeglarskiej Kopyść 2016, Białystok: III nagroda, • XIX Festiwal Piosenki Żeglarskiej Charzykowy 2016 - II miejsce, • XXXVI Rafa Radom 2016 - nagroda specjalna, • XXXIII Kopyść Białystok 2017 - wyróżnienie, • Szanty nad Zalewem (Tolkmicko) 2017 - II miejsce, • Szanty pod Żurawiem 2017 - II miejsce, • Szanty pod Żurawiem 2018 - Grand Prix, XXXVIII Międzynarodowy Festiwal Piosenki Żeglarskiej SHANTIES 2019 w Krakowie - Nagroda im. Moniki Szwai za najlepszy tekst piosenki premierowej.

piątek, 27 kwietnia 2012

Miasto pełne białych kresek. Kibice będą zachwyceni.

Trawa (na stadionie) musi być zielona, więc nie żałujemy grosza i po raz kolejny zmieniamy murawę na miejskim boisku w celach europejskich. Krawężniki na Starym Mieście muszą być śnieżnobiałe, więc wypuszczamy na miasto dwóch panów w pomarańczowych kamizelkach. Jeden prowadzi warczące urządzenie  dozujące białą farbę, a drugi - czymś w rodzaju pistoletu do malowania natryskowego na długim kiju - psika na miejskie krawężniki. Czyni to z dużą fantazją, rock'n'rollowym luzem i... troską tak o koła (o)mijanych samochodów, jak o estetyczny wyraz całości.

Zadanie, jak sądzę, polegało na tym, żeby pomalować na biało już wcześniej pomalowane oznaczenia miejsc do parkowania. To znaczy - "poprawić" szlaki wytyczone poprzednim malowaniem. Opon zaparkowanych samochodów nie kazali poprawiać, więc opony omijamy.


Operowanie umieszczoną na metrowym kiju dyszą wyrzucającą farbę pod ciśnieniem wcale nie jest łatwe. Tym bardziej docenić należy subtelne łuki (z jednej strony!), dzięki którym opony samochodów można omijać dosłownie o centymetry.


Że czasem trochę krzywo? A próbowaliście kiedyś namalować coś prosto idąc po zabytkowym bruku Starego Miasta? W stresie świadomości, że płacą nie za czas pracy, a za metry wypsikanej kreski???


Myślę, że to był świetny pomysł. Efekt przykuwa uwagę. Śnieżnobiałych kresek nie sposób nie zauważyć, a kibicom, którzy chwiejnym krokiem wracać będą z Euromeczów na piekielnie drogie kwatery, krzywość kresek zneutralizuje krzywość błędnika. Dzięki temu droga będzie prosta. Jak nigdy.

Będą szczęśliwi.
Posted by at

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)